„… ucieka w ciszę debiutancki tom wierszy Artura Grabowskiego. Mieści ponad czterdzieści młodzieńczych utworów poetyckich z lat 1986-89. Nic tu nie jest dorysowane. Wino „dopite ledwie do czerwoności”, ciało „będące tylko dotykiem”. W drugiej części tomu poeta posługuje się często motywem ręki. Służy ona za metaforę tego, co pomieści w sobie cały świat: „masz całe niebo / jak na dłoni - wystarczy / zacisnąć pięść i / schować do kieszeni” cisza się wyostrza, daje się słyszeć, rani: „ostrze języczka ciszy / trzepoce / jak źdźbło sztyletu / w ucieczce ptaków”. Grabowski w swoim wierszu z późnego tomu („Szary człowiek”) buduje sytuację wizyty Celana w Polsce: „Paul Celan odwiedza okolice Chrzanowa” … […] Pociąg pojawia się bez jęku w okolicach naznaczonych jękiem. Poeta przekłada elementy obozu na współczesny świat przyrody. Celan zaś transportuje tę sytuację na swój imaginowany wiersz, który szkatułkowo zamyka się w wierszu Grabowskiego. Ostatnia strofoida zdaje się przytaczać wyimaginowane słowa Celana. Kursywa przypomina też dramatyczne didaskalia, co nabiera szczególnej wymowy, gdy pomnieć jeden z tytułów tomów Grabowskiego.